Installeer de Komoot app en klik op de link naar de route: https://www.komoot.com/nl-nl/tour/2039187341?share_token=aaX9FggW1lQVhYqSYo66sTa19mD4uu8zM5xu5XjBs15HjEuZW2&ref=wtd
Inleiding: de geschiedenis van Montmartre
Tot in de 19de eeuw was Montmartre een boerendorp, gebouwd tegen een heuvel (La Butte) buiten Parijs, ten noorden van de stad. Dat het een afzonderlijk dorp was is nu nog te zien aan de kronkelige straatjes, de landelijke huisjes en de molens.
Rond 1890 lag de bebouwing van Parijs al zo dicht tegen Montmartre aan dat het dorp werd opgeslokt door de stad Parijs. Rond die tijd ontstonden de danscabarets en daaromheen verzamelden zich kunstenaars zoals Toulouse-Lautrec, Van Gogh, Degas, Renoir.
Maurice Utrillo
De wandeling
We starten aan de place Blanche.
De naam Blanche herinnert aan de witte kalksteen die tot in de vorige eeuw op de Butte werd gedolven en verzameld op place Blanche.
Midden op het plein staat een typisch Parijse metro ingang. Eind 19de en begin 20ste eeuw heeft de architect Hector Guimard in opdracht van het gemeentebestuur dit soort metro ingangen voor de hele stad ontworpen. De metroingang werd in de nieuwe stijl van Art déco ontworpen.
Links van de rue Lepic bevindt zich een wereldberoemd cabaret, Le Moulin Rouge bekend van de French Cancan. De schilder Toulouse Lautrec was hier vaste bezoeker en schilderde de affiches.
Ga de rue Lepic in.
Deze straat was ooit de toegangsweg naar de steengroeve boven op la Butte. Tegenwoordig is het een levendige marktstraat. Zoek deze bar Tabac in deze straat. De brasserie heet: les 2 Moulins. Waarom dit café deze naam heeft, zal je straks merken. Het café heeft dienst gedaan als decor voor een film uit de jaren ’90: Le fabuleux destin d’Amélie Poulain
Stap door de straat.
Aan de rechterzijde vind je, wat verborgen, ‘Les petits mitrons’.
Pour savourer les meilleures tartes de la capitale. Dans cette minuscule tarterie de la rue Lepic, une grand-mère réalise des pâtisseries artisanales dont les célèbres tartes aux fruits. De naam van deze patisserie komt van Un mitron = un apprenti boulanger/pâtissier (leerjongen).
Op het einde (van het eerste deel) van de rue Lepic sla je links af Op nummer 54 heeft een bekende impressionist gewoond: Van Gogh
Keer op je stappen terug en ga de rue des Abbesses in, die straat leidt je naar place des Abbesses. Aan dit plein van ansichtkaartkwaliteit klopt het hart van de buurt. . Café’s zijn er te over zoals het oudste van de wijk Saint-Jean en de Sancerre, dat dag en nacht vol zit. De kerk op het pleintje is gewijd aan slachtoffers op het slagveld WO I.
In het parkje achter het pleintje vind je ‘le mur des je t’aime’. Ook het Vlaams is hier aanwezig, zelfs meerdere malen. In het Vlaams (volgens de wandtekening) betekent ‘je t’aime’? ik heb jou lief, ik zie jou gaarne.
Keer op je stappen terug en neem het straatje links voor , als je met je rug naar de kerk staat. (=passage des Abbesses) en je komt in de rue des Trois Frères (aan het einde van passage des Abbesses moet je de trappen op).
Op nummer 56 vind je een kruidenierszaak. Dit is de groentenboer uit de film Le fabuleux destin d’Amélie Poulain. Hier kocht Amélie drie hazelnoten en een artichoc. De groetenboer, die eigenlijk Ali heet, heeft het bord “Maison Colignon, fondée 1956” uit de film op zijn gevel laten staan. Een van de winkelramen (links) is ingericht voor een collectie krantenartikels over de film en de winkel.
Aan de rechtergevel staat een graffittischilderij met o.a. de hoofdactrice van de film: Audrey Tautou
Wanneer je vanuit de passage des Abbesses rechtdoor gaat (dus: bovenaan de trappen), kom je via de rue Androuet en dan links via rue Berthe op de place Emile-Goudeau. Op dit liefelijke plein staat op nr. 13 een gebouw bekend als de Bateau-Lavoir. De schilders Picasso, Braque en Gris werkten op deze plek en ontwikkelden de kunststijl Kubisme. Hoewel het oorspronkelijke pand in 1970 is uitgebrand is hier nog steeds ruimte voor kunstenaars. Indertijd werkten ook kunstenaars en schrijvers als Zola, Seurat, Degas, Toulouse Lautrec en Van Gogh in deze buurt.
Picasso is op 19 jarige leeftijd in Parijs aangekomen
Neem de rue d’Orchampt. In de bocht staat de wat exotische woning van Dalida, een bekende zangeres van Egyptische afkomst. Ze is in deze villa gestorven in 1987. Op het einde van de straat loop je op een molen, geheten: Le Moulin de la Galette De molen heeft inmiddels zijn molenfunctie verloren. Nu is er een restaurant gevestigd.
Sla links af. Je bent weer in de rue Lepic. Na een vijftigtal meter stappen zie je boven op een heuveltje een tweede molen, Le moulin Blute-fin.
Op zondag kwamen eind negentiende eeuw veel Parisiens wandelen op Montmartre. De twee molens en de tuin werden door een zakenman opgekocht en uitgebaat als een plaats waar op zondagnamiddag kon gedanst worden. Het geheel kreeg de naam ‘Le Moulin de la Galette’. De naam komt van Galette, een broodje van roggemeel die de molenaars verkochten. Elke zondagnamiddag was er bal populair.
Wandel een paar honderd meter, sla rechts de rue Tourlague in, daarna opnieuw rechts de rue Caulaincourt in. Na een flink stuk wandelen sla je rechts af op de Place Constantin Pecqueur. Wandel tot aan het einde van het kleine parkje en sla vervolgens links af in de rue saint Vincent (je passeert het kerkhof = aan je linkerkant, verborgen achter ene hoge, met groen overgroeide muur). Je volgt de straat tot op de kruising met de rue des Saules. Hier bevindt zich op de hoek het cabaret ‘Le lapin agile’ : Het behendige konijn.
Oorspronkelijk was de naam Au Cabaret des Assassins. Men kon er optredens bijwonen en een eenvoudige maaltijd nemen. De naam veranderde in Au Lapin à Gill toen de karikaturist André Gill het uithangbord schilderde: een konijn dat uit een pot sprong. Daarna werd de naam verbasterd tot Au Lapin agil.
Het werd een pleisterplaats voor veel kunstenaars. Als dank voor een maaltijd of hulp kregen de eigenaars vaak een schilderij van de kunstenaars, zoals dit werk Au ‘Lapin Agile’ van Picasso uit 1905
Tegenover de Lapin Agile worden op de helling druiven verbouwd. De wijnbouw is gestart in 1933.
Ga rechtdoor. Op je rechterhand bevindt zich een museum: le musée de Montmartrre
Stap verder door tot aan de kruising met de rue de la Bonne. Neem deze rechts (links zie je trappen naar beneden). Je komt uit aan de achterzijde van de Sacré-Coeur. Blijf aan de rechterzijde verder wandelen, langs de Sacré-Coeur, rue du Chevalier de la Barre; aan de tweesplitsing opnieuw rechts aanhouden op rue du Chevalier de la Barre. Sla aan het einde linksaf, Rue du Mont-Cenis volgen tot aan het einde; kleine afslag rechts en je bent aangekomen op place du Tertre. Hier vind je brasseries en restaurants rondom een pleintje waar schilders de hele dag aan het werk zijn. Boven het toeristisch infokantoortje kan je lezen wat deze plaats met M. Renault (wagenbouwer) te maken heeft. Namelijk voor de eerste maal kwam een auto gebouwd door Renault tot op dit plein, het was het begin van de auto industrie
Tijd om te verpozen alvorens een bezoek te brengen aan de basiliek van het Heilig Hart.
De kerk werd gebouwd naar aanleiding van de 58.000 doden van de Frans-Duitse oorlog in 1870. De katholieken wilden als een herdenking voor de slachtoffers van die oorlog een grote basiliek op Montmartre laten plaatsen, de Sacré- Coeur. Later besloot het parlement dat het project een staatsaangelegenheid zou worden. De staat ging de kosten ervan betalen. De eerste steen werd in 1875 gelegd, en de bouw duurde tot 1914. De totale bouwkosten bedroegen in die tijd 40 miljoen Franse frank.
